„W człowieku tkwi nieodparta potrzeba bycia akceptowanym. Za wszelką cenę musicie jednak zaufać tym cząstkom swojej osobowości, które wyróżniają was spośród innych i sprawiają, że jesteście niepowtarzalni. Nawet, jeśli wyróżniająca was cecha jest dziwna czy nieakceptowana”. {Nancy H. Kleinbaum}
W rzeczywistości, w której wszyscy się aktualnie znajdujemy, ważnym aspektem jest bycie akceptowanym czy to przez rodzinę, partnera, przyjaciół czy współpracowników czy po prostu przez społeczeństwo. Rodzina, w której przyszliśmy na świat, daje nam cały wachlarz zachowań akceptowalnych i niedozwolonych, które nie są akceptowane lub wręcz naganne i potępiane. Z tym katalogiem wchodzimy w życie grupowe i tutaj w mniejszym lub większym stopniu mamy do czynienia z akceptacją lub odrzuceniem. Odrzucenie boli, przynosi ból, cierpienie i otwiera rany w sercu, które są tak głębokie, że nie chcemy ich już czuć. Zaczynamy analizować i wybieramy albo się dostosowujemy do oczekiwań grupy albo zostajemy przy swoich zasadach. Odrzucenie pozostawia pustkę i powoduje, że w naszych kolejnych relacjach, sytuacjach proste słowa odczuwamy, jakby ktoś rzucił w nas kulą i rozerwał na strzępy. Dla kogoś z boku to tylko proste słowo, zwykłe zachowanie, ale nie dla nas, którzy mają już wgrany program odrzucenia. Z czasem lęk przed odrzuceniem narasta i zmienia nas powoli i bezlitośnie. W jednym zachowujemy swoją twarz, jesteśmy sobą, ale w innym aspekcie już nie potrafimy. Jest to bardzo silny i głęboki lęk, za którym idą kolejne typu: gdy pokaże prawdziwa twarz, nikt nie będzie mnie kochał, nie mam wystarczająco dużo tego czy tamtego, nie potrafię, sam naprawdę nie dam rady, ludziom nie można ufać, mężczyźni/kobiety są bezlitośni. To niestety mocno ingeruje w sposób, w jaki o sobie myślimy, a przecież każdy z nas chce być lubiany i doceniany. Za każdym razem, gdy ktoś powie o nas coś dobrego, pochwali za wykonane zadanie, czujemy, jak rosną nam skrzydła. Kiedy jednak usłyszymy coś niepochlebnego na swój temat, robi nam się smutno, markotniejemy, czujemy się nieswojo. Czasem czujemy się nawet bezwartościowi. Czyjś punkt widzenia i czyjaś ocena naszego postępowania i poglądów wpływa na nasze samopoczucie i samoocenę. Dla wielu ludzi opinia innych jest źródłem przekonań o sobie, które zaczynają żyć własnym życiem. Szukamy u innych poparcia, aprobaty i jeśli ją otrzymamy, dopiero wtedy dobrze o sobie myślimy, chwalimy siebie, zaczynamy dostrzegać jasne strony własnej osobowości. Jeśli tak się dzieje, to znaczy, że przestaliśmy być sobą, że przestaliśmy siebie słuchać i ufać sobie. Trzeba uświadomić sobie, że nigdy nie zyskamy aprobaty wszystkich, jak i nagle wszyscy przestaną nas akceptować. Ale to nie ma większego znaczenia, ponieważ najważniejsze, żebyśmy sami Akceptowali Siebie. To jest punk wyjścia do wszystkiego, do szczęścia, do spełnionego życia, do znalezienia dobrej pracy, do rozwoju kariery, odnalezieniu właściwego partnera.
Więc co zrobić? Jak zacząć? Odpowiedź jest prosta: wystarczy PRZESTAĆ to robić! Wystarczy porzucić potrzebę bycia lubianym, docenianym i akceptowanym przez innych. Kluczem jest Samoakceptacja. Jeśli siebie zaakceptujemy takimi, jakimi jesteśmy, Tu i TERAZ, wówczas opinie innych staną się tylko opiniami innych ludzi, a nie wyrocznią wpływającą na to, jak siebie postrzegamy.
Pomyśl, jak wiele czasu i energii włożyłeś w starania, by uzyskać czyjąś akceptację, aprobatę? Pomyśl, jak to wpłynęło na Ciebie? Czy nie lepiej byłoby, gdybyś przeznaczył ten czas na zyskanie Własnego Uznania? Czy nie lepiej, gdybyś sam, przy pomocy własnych wewnętrznych narzędzi, mierzył Swoją Wartość? Oczywiście, że TAK! Zmiana naszej postawy może zdziałać Cuda w naszym życiu. Może doprowadzić nas do Życia, o jakim zawsze marzyliśmy!!! Wystarczy, że zechcemy i podejmiemy decyzję, by tak się stało.
Dzisiaj podziękujmy sobie za to, Kim Jesteśmy. Przypomnijmy sobie wszystkie Dobre Uczynki, które zrobiliśmy, wszystkie Dobre Myśli, które powstały w naszej głowie i wszystkie Dobre Słowa, które wypowiedzieliśmy. Doceńmy i pochwalmy siebie za to, że doszliśmy do tego miejsca, w którym jesteśmy. Bądźmy Wdzięczni za wszelkie utrudnienia i przeszkody, bo to właśnie dzięki nim jesteśmy tutaj, w tym miejscu. Pobłogosławmy wszystkie minione doświadczenia, bo to one nas stworzyły. A dzisiejszy dzień potraktujmy, jako Nowy Początek, który poprowadzi Nas do Przyjęcia i Zaakceptowania tej Naszej Nowej Zdrowej Postawy.
A więc od dzisiaj porzućmy potrzebę szukania akceptacji u innych ludzi! Od dzisiaj zaczynamy Lubić, Szanować, Doceniać i Akceptować Siebie! Od dzisiaj szukajmy Własnego Uznania, które poprowadzi nas do Zdrowego Poczucia Własnej Wartości i przyciągnie wszystko i wszystkich, których pragniemy!
Z życzeniami doświadczania Cudu Życia, Wdzięczności za wszystkie minione doświadczenia, Odwagi do dokonywania zmian na lepsze, dostrzegania Dobrego wokół, doceniania Wyjątkowości każdej Istoty i podążania Własną Ścieżką ku Doskonałości i Samoakceptacji. Niech Miłość, Radość i Światło prowadzą nas na Życiowej ścieżce Wdzięczności i Akceptacji.
Monika DOminiak Kwiat Duszy
